Jaarlijks op vindt op 4 mei de dodenherdenking in onze gemeente plaats bij het monument Eyserlinde. Het is vervaardigd uit één stuk Limburgse natuursteen en is 4,50 m hoog. Pater redemptorist Mathot van het klooster in Wittem heeft het ontworpen. Op 3 mei 1951 werd het onthuld doorFrans Houben, de toenmalige commissaris van de Koningin in de provincie Limburg.
Het idee voor het herdenkingsmonument ontstond al meteen na de Tweede Wereldoorlog aanvankelijk ter nagedachtenis aan 25 personen uit de gemeente Bocholtz, Gulpen, Simpelveld, Vaals, Wittem en Wijlre die in de jaren 1940-45 hun leven verloren als soldaat of in het verzet. Uiteindelijk kwamen er 43 namen op het monument, ook van die in voormalig Nederlands-Indië waren omgekomen.
Het initiatief comité stelde in februari 1946 de eerste ontwerpen ten toon in de Maria -zaal van klooster Wittem. In de kerken werd al gecollecteerd voor de financiering van het beeld.
Het oorspronkelijke plan was om het beeld te plaatsen bij de Rijksweg, op het kruispunt Partij-Wittem. De toenmalige gemeente Wittem stelde een ander stuk grond gratis ter beschikking in Eyserlinde; een besluit dat unaniem door de raad werd aangenomen. De Nederlandse Heidemaatschappij deed de aanplant van de bomen en daarna werd het terrein geëgaliseerd en klaargemaakt voor plaatsing van het beeld.
Bij de onthulling op 3 mei 1951 werd benadrukt dat de gedachtenis levend moest worden gehouden aan de helden die in de jaren 40 tot 50 in concentratiekamp of op het slagveld hun leven lieten voor kerk en vaderland. Kapelaan Franck, de voorzitter van het comité zei bij de opening ’woorden zeggen niets maar daden tonen veel…laat dit daarom in de toekomst een plek worden waar wij komen bidden en nadenken’. Alle burgemeesters uit de betrokken gemeenten legden een krans en de plechtigheid werd afgesloten met het Limburgs volkslied, gespeeld door de harmonie van Eys. Een paar dagen na de opening legden Duitse jongeren die te gast waren bij de katholieke partij KVP in de kring Gulpen, een krans bij het monument.
