Eind januari 1954 waren er in een weekend twee zilveren jubilea, in Slenaken en in Gulpen. Het feest in Slenaken betrof burgemeester Leo Speetjens die zijn 25-jarig ambtsjubileum had. Volgens de krant had hij al een kwart eeuw op de bres gestaan voor de belangen van zijn gemeente.
Hij was geboren en getogen in Slenaken en werkte eerst als molenaar. Daarna werd hij plaatsvervangend secretaris van de gemeente. Hij volgde in 1929 zijn vader op die vanaf 1910 burgemeester was van Slenaken. De krant vond het bijzonder dat ondanks de soms felle debatten in de gemeenschap en in de politiek toch iedereen aanwezig was bij dit jubileum. Een van zijn grootste prestaties was volgens de aanwezigen dat hij Slenaken onafhankelijk hield. Er waren allerlei pogingen geweest om Slenaken bij Gulpen ‘in te lijven’ maar hij had steeds het actiecomité tegen de voorgenomen annexatie gesteund. Slenaken bleef mede dankzij zijn ‘onvermoeide pogingen’ een zelfstandige gemeente. Speetjens ging in 1962 met pensioen.
In Gulpen vond het zilveren jubileum plaats van een postbesteller die in Gulpen woonde maar in Wittem al 25 jaar de post rondbracht. De plattelandsbode maakte al die jaren bijna elke dag zijn kilometerslange tochten om de post rond te brengen. De besteller legde dagelijks te voet en per fiets bij elkaar zo’n 25 kilometer af. In het krantenartikel over zijn jubileum berekende de journalist dat de postbode in die 25 jaar vier keer de aarde rond was gefietst. De directeur van de staatsmijnen, die in Eys woonde, kwam hem persoonlijk bedanken omdat hij hem al die jaren zo ‘goed bediend’ had. De postbode riep bij elk bezoek ‘goeiemorgen’ en ‘de post is er.’
Op de feestdag was het de postbode zelf die veel post kreeg. Meer dan tweehonderd telegrammen en vele brieven.
