Elke gemeente had vroeger een postkantoor, de plek waar post werd gesorteerd en van daaruit werd bezorgd. Daarnaast had zo’n postkantoor nog veel andere functies. Elke inwoner kwam er regelmatig voor het storten en opnemen van geld op de spaarrekening, het kopen van postzegels, het voeren van een telefoongesprek, het kopen van een visakte, het overschrijven van de auto, het ophalen van aangetekende post of het betalen van belastingen en de rekeningen voor gas, water en licht.
In de kranten van die tijd staan veel verhalen over het functioneren van die kantoren en de postbezorging. Zo leidde in 1886 de komst van een eigen postkantoor in Gulpen met één telefoon tot veel enthousiasme bij de inwoners omdat deze telefoon groot gemak zou opleveren voor de inwoners. En ook voor de toeristen want, zo schreef een krant ‘voortaan zullen ook de vreemdelingen, van wie het bezoek dit jaar sterk toenam, van onze telefoon veel kunnen profiteren.’
Een ander verhaal dat heel veel aandacht kreeg in de persin 1915betrof het ontslag van de directeur van het postkantoor van Gulpen wegens fraude. Hij zou 9.000 gulden (nu: 225.000 euro) hebben verdonkeremaand en vele valse kwitanties hebben uitgeschreven om salaris te krijgen voor verzonnen werk van niet bestaande tijdelijke postbodes. De rechtbank in Maastricht veroordeelde hem tot een jaar gevangenis met aftrek van het voorarrest.
Een onmisbaar onderdeel voorde gemeenschap wasde postbode. In 1958 vierde men in Wittem het 25-jarig jubileum van een postbode. In een krantenartikel werd hij geprezen omdat hij steeds met grote nauwkeurigheid en uiterste zorg zijn vak uitoefende. Bepakt en bezakt fietste hij dagelijks zijn routes in de heuvels van de gemeente. Hij trotseerde felle kou en regens ‘manmoedig’. Een reorganisatie van de post In 1974 in het Heuvellandleidde tijdelijk tot veel foute bezorgingen. De post van de drie toenmalige gemeenten Wittem, Slenaken en Gulpen werd voortaan vanuit Gulpen gedaan. Tien postbestellers bestreken dagelijks het hele gebied en zij kwamen op plekken waar ze nog nooit waren geweest. Hetwas duidelijk even wennen. De kranten berichtten dat de mensen in Epen elke avond na zes uur, als iedereen was thuisgekomen van het werk, met brieven en andere post door de straten liepen om deze op het juiste adres af te leveren. Het was volgens de krant dan bijzonder druk op straat vanwege al dat geloop met de post.
